Wielu antropologów zajmujących się dziejami ludzkości wskazuje na drugą połowę trzeciego tysiąclecia przed Chrystusem jako początek utworzenia pierwszych udokumentowanych kultur. Wszystkie wzmianki antycznych pisarzy o wcześniejszych okresach rozwoju uznawane są w środowisku akademickim za czasy mitologiczne, zaś informacje zawarte w Biblii uchodzą w oczach sceptyków za niewiarygodne świadectwo, podobnie jak skala potopu opisana w Księdze Rodzaju. Według oficjalnej nauki ludzie mieli wyłonić się z małpoludów, człekokształtne stworzenia pochodziły od wcześniejszych form żywych, płazy jakoby przeobraziły się w gady, w ptaki, później w ssaki, ryby natomiast wyszły na ląd z wody, a początkiem życia była bakteria przybyła z głębin kosmosu, prymitywna ameba i „Wielki Wybuch”. Jednak nagłe pojawienie się nacji Sumerów z wykształconą organizacją, pismem klinowym, historią i wierzeniami podważają wiarygodność współczesnej wersji prehistorii. Z jednej strony mamy ślady nagłego zniszczenia widoczne w strukturach geologicznych, z drugiej – teoretyczny pogląd o powolnym odkładaniu się warstw ziemi w procesie statycznym. Jeśli życie wyszło z wody, jakim cudem ryba posiadająca skrzela nie umarła na brzegu z braku tlenu w ciągu pierwszej godziny? Ile czasu potrzeba było, aby morski organizm mógł wytworzyć płuca? Niedomówienia i uprzedzenia wynikające z nieuzasadnionej wiary w religię ewolucji głoszącą niepotwierdzone tezy, że człowiek powstał z nie-człowieka, doprowadzają do zaniku zdolności uwolnienia się od mylnych wyobrażeń. Skamieliny szkieletów, artefakty i ruiny cyklopowych konstrukcji bezspornie świadczą o pradawnej, wysoko rozwiniętej społeczności i nagłym kataklizmie – jaki miał miejsce według chronologii biblijnej około 2350 roku przed Chrystusem – obejmującym swym zasięgiem cały świat. Książka została napisana z myślą o utwierdzeniu wątpiących w prawdziwość biblijnych przekazów i jest ostrzeżeniem przed pochopnym lekceważeniem osobowego i pierwotnego Zła, oddziałującego na zmysły współczesnego człowieka w stopniu prawdopodobnie większym niż na zepsutą ludzkość żyjącą w czasach Patriarchy Noego, który ocalał wraz z nielicznymi w hermetycznej arce przed całkowitą zagładą dawnego świata.