W zbiorze opowiadań poświęconych starożytnej cywilizacji powstałej u kresu epoki lodowcowej na obszarze delty Nilu pierwsze cztery rozdziały wraz z ostatnim prezentują ogólny zarys historii antycznego Egiptu. Ten dziejowy skrót, ukazany przez pryzmat biblijnego świadectwa, które jednoznacznie negatywnie określa państwo faraonów w wymiarze kulturowo-obyczajowym i religijnym, nie wyczerpuje badań nad dawną metropolią. Nie można jednak nie dostrzec, że na wspaniałe osiągnięcia architektoniczne starożytnego Egiptu kładą się cieniem mroczne wierzenia, okultystyczne praktyki i zwyczaje wyczerpujące znamiona demonicznego kultu zmarłych. Spór, czy Egipcjanie wybudowali Sfinksa w Gizie i piramidy, czy tylko zaadoptowali po nieznanych inżynierach dziedzictwo dawnych pokoleń pozostaje obecnie kwestią otwartą, podobnie jak sprawa chronologii rządów poszczególnych dynastii. Opowieści wprowadzają nas w świat pełen sfinksów, intryg dynastycznych, demonicznych osobowości, zagadkowych wynalazków i klątw, jakie dotykały odkrywców z armii Napoleona, zakłócających spoczynek wieczny złożonym w grobowcach mumiom.
Zaprezentowane w tomie mity Atlantydów i legendy biblijne w jakiejś mierze są kontynuacją wcześniejszego tomu „Atlantologia”. Inne nowele o zbliżonej tematyce jak „Pióro Quetzalcoatla”, „Oczy Sfinksa”, „Nilopaci” czy „Cud większy od piramid” odnaleźć można we wcześniejszych publikacjach i zbiorach lub w kompilacji „Egiptologia 2”. Oby podróż do antycznych czasów przyniosła Czytelnikom radość i refleksję nad tajemnicą ziemi, po której stąpali przed wiekami Mojżesz i Chrystus.