Teatr

Jestem aktorem
życia złudzeń i fantazji
ten przed Tobą to nie ja
To jedna z moich ról
uśmiech to maska
strapienie też
Ty mnie nie znasz
widzisz moją grę
Ale ja chcę przerwać to przedstawienie
Już nie wiem czy gram
czy to ja
Teraz jestem sobą
Nie chcę więcej grać
Dlaczego ten teatr
ciągle trwa


Twój świat

Czasami myślisz
szkoda, że świat
nie jest jak plastelina
którą można zgnieść
i wszystko później ulepić
jeszcze raz
Chwilami myślisz
aby przerwać to wszystko
obudzić się tysiące mil
od miejsc
tak źle Ci znanych
powstać i żyć
w wiecznym pięknym
zielonym ogrodzie
pamiętać tylko
kwiatów zapach
Choćby dziś